[Kıvılcım]

Bir zamanlar, büyük ve güçlü bir ülkeyi yöneten kralın 4 eşi varmış.
Kral en çok dördüncü eşini severmiş, bir dediğini iki etmez her şeyin en iyisini, en güzelini ona verirmiş.
Kral üçüncü eşini de çok severmiş. Bu güzelliğin bir gün kendisini terk edeceğinden korktuğu için, onu çok kıskanır, üzerine titrermiş.
İkinci eşini de severmiş kral. Kendisine karşı her zaman iyi ve sabırlı davranan eşi, kralın ne zaman bir derdi olsa daima onun yanında bulunur, sorunun çözümünde ona destek verirmiş.
Kraliçe olan birinci eşiymiş kralın. Onu en çok seven, karşılık beklemeden seven, sağlığına ve hükümdarlığına en büyük katkıyı sağlayan bu eşi olmasına rağmen, kral birinci eşini sevmezmiş ve onunla hiç ilgilenmezmiş.
Bir gün kral ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Ya-kında öleceğini anladığı ve öldükten sonra yapayalnız kalmaktan korktuğu için, eşlerinden hangisinin ölüm yalnızlığını kendisi ile paylaşmak isteyebileceğini öğrenmek istemiş.
En çok sevdiği dördüncü eşine ölüm yolculuğunda kendisine eşlik etmek ister mi diye sorduğunda aldığı yanıt kalbine bıçak gibi saplanan kısa ve net “mümkün değil ” olmuş.
Hayatım boyunca seni sevdim. Sende benimle birlikte ölmeyi kabul eder misin, sorusuna üçüncü eşi de ” Hayır, hayat çok güzel. Sen ölünce ben yeniden evleneceğim,” diye yanıt vermiş. Kral ikinci kez yıkılmış.
Her sorunumda her zaman yanında olan, bana yardım eden sendin, bu sorunumda da bana yardımcı olur musun, talebine karşı ikinci eşinden; “Bu sorunun için hiçbir şey yapamam, olsa olsa sana mezarına kadar eşlik eder, güzel bir cenaze töreni yaptırır ve yasını tutarım” karşılığını almış.
Büyük bir hayal kırıklığı yaşamakta olan kral, birinci eşinin sesi ile irkilmiş. “Nereye gidersen git seninle olurum, seni takip ederim.”
“Ah!” Diye inlemiş kral. “Keşke bir şansım daha olsaydı.”
Yaşamda hepimiz 4 eşliyiz aslında;
Dördüncü eşimiz vücudumuz. Onun güzel görünmesi için ne kadar zaman, kaynak ve çaba harcarsak harcayalım öldüğümüzde bizi terk edecektir.
Üçüncü eşimiz servetimiz ve statümüzdür. Ölür ölmez başkasına yar olacaktır.
İkinci eş; ailemiz ve dostlarımızdır. Tüm sorunlarımızı paylaştığımız bu kişilerin en son yapabilecekleri şey bu dünyadan gözleri yaşlı bizi uğurlamak olacaktır.
Birinci eşimiz ise ruhumuzdur. Bizimle gelir.

UNUTMAYIN!

Yediklerimiz değil, hazmettiklerimiz bizi güçlü kılar.
Kazandığımız para değil, biriktirdiğimiz sevgi bizi zengin yapar.
Okuduklarımız değil, hatırladıklarımız bizi bilgili yapar.
Başkalarına verdiğimiz öğütler değil, bizzat uyguladıklarımız bizi insan yapar.

Alıntı