[Kıvılcım]

UYUTULARAK BÜYÜTÜLDÜK

İçimizden geldiği gibi davranmanın
Yanlış olduğu öğretildi bizlere…

Ne çocuk olabildik istediğimiz gibi, ne de genç,
Hep ayıp ve günahlarla büyütüldük birçoğumuz.

Hep başkalarının ne diyeceği korkusuyla,
Yapmak istediğimiz şeylerden vazgeçtik belki de…

Uyuttuk içimizdeki özümüzün sesini, yok saydık.
Ne kendimiz olabildik ne de onların istediği gibi biri,
Kendimizden uzaklaştık, uzaklaştırıldık, fersah fersah.
Özümüze ait olmayan, bilgilerle etiketlerle uyutulduk.

Ne uğruna..
Başarılı olmak, parmakla gösterilen,
Takdir edilen, beğenilen, sevilen olmak adına, bütün bu çaba.
Hiç kimse “Mutlu ol, huzurlu ol, kendin ol”,
“Sevgi dolu ol, neşeli ol” demedi bana da,
“Başarılı ol, çalışkan ol, akıllı ol” diyen çok oldu ama.

Sevmenin, sevilmekten daha güzel olduğunu,
Kendim öğrendim karşılıksız severek.
Huzurun, başarıda, parada olmadığını da öğrendim yaşayarak.
Ne olmak istediysem oldum ama kendimi hep yalnız hissettim.

İçimde yaşadığım o yalnızlığımın nedeni,
Özümden uzak oluşummuş meğerse.
Özüme döndüğümde, içimi tarifsiz bir huzur kaplayınca anladım bunu.

Fark ettim ki bütün huzursuzluklarımın sebebi,
Özüme olan özlemimmiş.

Bütün insanların istediği tek şey
ÖZüne dönmek yani kendilerine gelmektir aslında.
Bütün çaba, kendi kadir kıymetini bilmek adına.

Aydanur Aktaş